dinsdag 17 december 2013

Hij plakt niet!



Tot mijn blijde verrassing zag ik bij een van mijn postzegeldealers dat ze de zilveren Troonwisseling postzegel voor aangetekende post weer (of nog) hadden!
Ik had al langere tijd een slachtoffer ontvanger voor deze zegel in gedachten, dus ik pakte gauw mijn pakketje in en spoedde me naar het betreffende postagentschap.

Eenmaal daar bleek het nog een hele toer om de verpakking te openen (zie sporen van de pogingen van de winkelier en mij in de rechter bovenhoek van de verpakking). Maar uiteindelijk lukte het de winkelier, met een rigoureuze knip met de schaar.
Toen deed zich het volgende probleem voor. De postzegel zou zelfklevend zijn. Dus het stickervelletje aan de achterkant verwijderd - en ik vermoedde al het ergste toen de postzegel niet zo goed aan mijn vinger bleef plakken als dat ik van de dierenpostzegels gewend ben.

En ja, of, om met Dorkus te spreken: "O, grok"!
Eenmaal op het pakket beland werd het duidelijk.
Hij plakt niet!



Gelukkig brengt plakband uitkomst.

vrijdag 29 november 2013

Post detective

Ooit woonde ik een klein half jaar in een Midden-Amerikaans land. In een dorp bij een gezin thuis, de dochter des huizes was toevallig net zo oud als ik. Heel aardige mensen, gezellig. En daar zijn was leerzaam. De grootste les die ik leerde is dat wij, mensen vanuit de hele wereld, meer overeenkomsten hebben dan verschillen. Ook al willen politici, wereldleiders ons graag anders doen geloven, de grote en kleine dingen van het leven, het klokje zoals het thuis tikte, ook hier trof ik deze allemaal aan.
Alleen, de omstandigheden verschillen. In 'ons' dorp was dan wel een waterleiding, maar in naburige dorpen ontbrak die, en moesten mensen een paar keer week wachten op de ossenkar om uit de tank op die kar het water voor de komende dagen te tappen. Eenmaal terug in Nederland verwonderde ik me over het feit dat we ons hier met dit kostbare drinkwater douchen. Dat we drinkwater zelfs gewoon door de wc spoelen!.. Wrang, dit soort ongelijkheid. Terwijl we allemaal, ondanks alles, gewoon 'mens' zijn, van waar ook ter wereld.



Aan het gezin en hun huis moest ik meteen denken toen ik bovenstaand bericht tegenkwam in One World. Ik was in Midden-Amerika ruim vóór het internettijdperk. De post werkte wonderwel goed. Na ongeveer een week, of twee, kwam de post uit Nederland altijd aan op ons adres 'de la plaza mayor tres cuadros al sur dos cuadros al oeste'. En als ik mijn luchtpost vervolgens naar het kleine lokale postkantoor bracht, compleet met mooie postzegel erop, dan kwam die ook binnen twee weken in Nederland aan.

En ook al was 'post' niet echt gangbaar - veel mensen konden hun geld beter besteden dan aan postzegels - de postbode hoefde niet lang te speuren. Hij of zij kwam er altijd wel uit, zonder straatnaam. Want het adres was duidelijk: "Vanaf het grote plein drie (huizen)blokken naar het zuiden, twee blokken naar het westen".

Hoe anders voor de postbodes uit een heel ander deel van de wereld. Zie dit bericht. Ook hier ontbreken straatnamen. Echter, de collega van de postbode op de foto kon pas na uren zoeken en twaalf keer navragen, de brief bezorgen in een klein straatje in zijn stad.

maandag 25 november 2013

Nog even doorsparen...

...Of gewoon weer lekker ermee gaan tekenen en kleuren. Want met die pakweg 200 kleurpotloden in huis (die al lang niet meer allemaal even lang zijn) komen we er niet!..

De School voor Architectuur van de Universiteit van Minnesota bestaat 100 jaar, en voor deze gelegenheid heeft men een installatie gemaakt van maar liefst achtduizend en tachtig (8080 !) kleurpotloden.



Voor fans van alles wat met kleuren tekenen en schilderen te maken heeft een feest: kijk eens wat een mooie kleurpotloden (met - afhankelijk van de lichtval - bijzondere schaduweffecten)! Met gum nog wel.

zondag 24 november 2013

EHBO

Eerste Hulp bij Omgevallen fietsen.



Fig. 1. Voor



Fig. 2. Na

donderdag 14 november 2013

Boot terug



Weer terug van Texel naar Den Helder.



Regenbuien in de verte.



Den Helder weer in zicht, inclusief vuurtoren (maar nu bij daglicht).



Mooie wolken.



Tevreden meeuw vaart mee.



Dag, kapitein.

woensdag 13 november 2013

Vuurtoren in zicht



Ja, daar is-tie, de vuurtoren van Texel, achter De Cocksdorp, in / op Eierland.



De vuurtoren en de oranje bessen van de duindoorn.



Zelden kwam ik zó dichtbij een vuurtoren (in tegenstelling tot Eva).



Het wisselende weer gaf uiteenlopende belichting, in heel korte tijd.





Helaas was er geen tijd om de vuurtoren ook van binnen te bekijken.





Uitzicht van de vuurtoren...



... en zicht op de toren.



dinsdag 12 november 2013

Bevordering van flessenpost



Te vinden op Texel, Diek 11a te Den Hoorn, in de voormalige schuur-schuilkerk, een interessant fenomeen.



Goed voor nog meer post: het Texels Instituut ter Bevordering van Flessenpost over Zee.

maandag 11 november 2013

TESO



"Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan?", vroeg een collega eens.
'Wauw', dacht ik toen ik op de veerboot stapte. Dit was zo'n moment. Voor het eerst naar Texel. Voor het eerst varen met de TESO, en dat was/is - zo leerde mij het ticket - Texels Eigen Stoomboot Onderneming.



Al varend wordt ook nog eens de zee onderzocht.



(Hoe ze de kleur van het zeewater meten - het was op weg van Den Helder naar Texel al avond, dus donker - geen idee. Maar ze dóén het toch maar!)

zondag 10 november 2013

Boot naar Texel

Leuke pictogrammen op de boot van Den Helder naar Texel.





(Te bedenken dat de Texelse vuurtoren niet gestreept maar egaal rood is.)



Trap op voor koffie.



En in de verte de vuurtoren van den Helder.

vrijdag 8 november 2013

Sluikreclame



Hoe een sluiproute leidt tot sluikreclame.

(Zou men er zelf achter zitten?)

donderdag 31 oktober 2013

Postzegelplakstress

En ja, nu is het zover:



Ik had nog heel wat guldenpostzegels liggen. Vroeger op het postkantoor gekocht en bewaard, maar ook nieuw bij mijn postzegeldealer besteld.

Hartstikke nuttig waren ze, deze guldenpostzegels. Voor postcrossing, voor mail art, voor privépost. Altijd leuk om te proberen zo goed mogelijk, bij de ontvanger passende, postzegels te vinden. En met die veelheid van plaatjes, plus het feit dat je er meer dan één moest plakken om de juiste frankeerwaarde bij elkaar te krijgen, lukte dat vaak best aardig.

Deze verstuurde ik in mei van dit jaar:



En deze in juli:



En toen werd het oktober, met 1 november dreigend dichtbij in zicht.
Daarom nog eens extra postcrossing adressen opgevraagd, achterstallige mail art beantwoord, eindelijk eens het ansichtkaartenboekje naar Rebecca en de egelposter naar Laurel in Amerika gestuurd. Verder mijn 'vaste' postvrienden overspoeld met kaarten.

Dus ik plakte de afgelopen twee weken deze postzegels:



En deze:



M'n huisgenoten hadden geen kind aan mij. Zoonlief kon ongebreideld chatten en instagrammen met z'n vrienden, dochter bleef ongestoord uren achter de computer Moviestarplaneten en Minecraften, en manlief zocht zijn heil maar elders. En dat allemaal terwijl ik kaarten uitzocht en volschreef, en deze postzegels plakte:



Met inmiddels rode koontjes, hoge bloeddruk en al dat soort dingen meer, want de tijd begon flink te dringen, bevestigde ik ook deze aan de enveloppen en kaarten voor hun wereldreis. Zulke leuke plaatjes.
Fijn, ook, de wetenschap dat er aan de andere kant van de wereld zelfs een liefhebber blij gemaakt zou worden met 4 Nederlandse CEPT zegels:



En deze (drie keer raden naar wie deze op de bus ging):



En nog meer kaarten, brieven, met deze:



En dan heb ik ze nog niet eens allemaal ingescand. Hopelijk bereiken de Europa-koe en de Schotse Hooglander hun eindbestemming goed, en ook al de andere postzegels.

(Morgen ga ik natuurlijk nog één kaart sturen met guldenpostzegels, eens kijken of het postbedrijf coulant is.)

zaterdag 26 oktober 2013

Brievenweger

De herfstvakantie is bijna voorbij. Na zeven dagen lantefanteren beseften dochterlief en ik ineens dat haar huiswerk 'rekenen' nog af moest. Dat we nog maar twee dagen hadden voor een compleet blok, bestaande uit tien hoofdstukken...
'In de weekends vrij en door-de-week iedere dag twee hoofdstukken', had haar juf ons nog als studierecept meegegeven, 'en 't zou fijn zijn als je haar daarbij helpt'.
Maar uitstellen, en vervolgens doorbuffelen om deadlines nog net te halen, zit ons beiden kennelijk in het bloed. Zodoende hielden dochter en ik, zittend naast haar als rekenhulp, op deze laatste vrije, zonnige, herfstvakantie-zaterdag maar een reken-marathon. En negen van de tien hoofdstukken zijn af!

Normaalgesproken krijgt zij nooit huiswerk, en alle leermiddelen zijn op school. Mooi voordeel van dit huiswerk was dat ik nu eindelijk haar rekenboek eens uitgebreid van binnen kon bekijken.

En zie, dat geeft de burger moed, dat geeft hoop:



Ondanks alle snelle digitale media - sms, msn, skype, instagram, enz - leert de jeugd van tegenwoordig toch nog hoe een (luchtpost)envelop er uit ziet, èn dat je brieven ook kunt wegen. Met een speciale weegschaal nog wel.

Met veel dank aan Linda Lee, die deze fraaie illustraties heeft gemaakt.

maandag 21 oktober 2013

Lego trein, portret en wijzen



Nog meer werk van de - inderdaad amazing - Lego-kunstenaar Dirk Denoyelle.

Voor bovenstaand 3D kunstwerk stond station Antwerpen Centraal model. Er zitten 23.000 legosteentjes en 40 uren werk in. Met dit fascinerende resultaat.



Hierboven een bijzondere afbeelding (in wording) van de maestro himself. Wauw!



En een beroemd schilderij.
Zelf ben ik liefhebber van kunstige persiflages op bestaande kunstwerken, en deze versie van Rubens' "Aanbidding der Wijzen", met al die nieuwe gezichten, mag er zonder meer wezen.